موج سوم در سال ۲۰۰۹ شکل گرفت و چند خودروساز مطرح و بزرگ یادداشت تفاهمی را به امضا رساندند که تا سال ۲۰۱۴ صدها هزار خودروی هیدروژنی تولید کنند. آن هم اتفاق نیفتاد. اما موج چهارم به احتمال زیاد متفاوت خواهد بود. حداقل باور تنگلر این است. در حالی که اکثر خودروسازان دنیا خود را مکلف و متعهد کرده‌اند که تا دو دهه آینده محصولات برقی قابل شارژ با پریز عرضه کنند، خودروسازان بزرگی مثل هوندا محصولات هیدروژنی –مجهز به پیل سوختی که می‌تواند از هیدروژن به عنوان سوخت استفاده کند- را در برنامه‌های خود گنجانده‌اند و قرار است که از سال ۲۰۴۰ به بعد دیگر خودروی بنزینی در آمریکا تولید نکنند. دایملر –کمپانی مادر بنز- در بخش کامیون سازی خود با شرکت ولوو شراکت ایجاد کرده و قرار است در اروپا خودروهای تجاری سنگین هیدروژنی بسازند.
اینکه چرا حالا تنگلر به آینده خودروهای هیدروژنی خوشبین شده است این است که ایالات کالیفرنیا در آمریکا در حال ایجاد زیرساخت‌های لازم برای گسترش این نوع محصولات است. چون تقاضا برای خودروهای هیدروژنی با رشدی خیلی آرام در حال افزایش است و فعلا تولید هیدروژن با روش‌های کثیف یا خاکستری و به کمک سوزاندن سوخت‌های فسیلی انجام می‌شود. زمانی که تولید هیدروژن به روش پاک و بدون استفاده از زغال‌سنگ یا سوخت‌های فسیلی ممکن شود، به احتمال زیاد راه برای خودروهای هیدروژنی هم هموار می‌شود.تا سال ۲۰۵۰، تولید هیدروژن پاک ۸۵ درصد ارزان‌تر از حالا خواهد بود. این در حالی است که هیچ تحلیل گری پیش‌بینی نمی‌کند که قیمت بنزین ۸۵ درصد کاهش یابد و هرگز چنین اتفاقی نخواهد افتاد. با توجه به روش‌های جدید تولید هیدروژن امکان تولید هر کیلوگرم هیدروژن با یک دلار تا سال ۲۰۵۰ فراهم می‌شود. در سال ۲۰۱۹، تولید هر کیلوگرم هیدروژن ۵۱/ ۱۶ دلار هزینه داشته است. برای روشن‌تر شدن موضوع این را در نظر بگیرید که خودروی هیدروژنی میرای Mirai تویوتا به ازای سوزاندن هر کیلوگرم هیدروژن می‌تواند ۷۳ مایل (حدود ۱۲۰ کیلومتر) طی کند. نکته مهم دیگر این است که موج چهارم تب و تاب سوخت‌های هیدروژنی هیچ ارتباطی با خودروها ندارد. در حقیقت تنگلر می‌گوید: «به احتمال زیاد هیدروژن بهترین سوخت برای خودروها نیست.» مخصوصا اگر با الکتریسته مقایسه شود.
تنگلر و تحلیلگرانی مانند او بیشتر به خاطر «آینده صنعتی هیدروژن» هیجان زده هستند چون هیدروژن برای تولید فولاد، پلاستیک، سیمان و مواردی نظیر آن بسیار حائز اهمیت است. در آینده، قوای محرکه هواپیما، کشتی، قطار و نظایر آن به کمک فتوولتائیک خورشیدی solar PV ممکن خواهد شد که نور خورشید را به نیروی الکتریکی و هیدروژن تبدیل خواهد کرد. به بیان دیگر، هیدروژن، محصول جانبی تولید برق از خورشید خواهد بود که در صنایع مختلف از جمله فولاد و پتروشیمی کاربرد دارد.
