نياز به حمل و نقل و آلودگي خودروها در جهان به طور پيوسته در حال افزايش است. امروزه حمل و نقل زميني به شدت به نفت وابسته است. اين موقعيت مي تواند با به بكار گيري تكنولوژي جديد و افزايش راندمان خودروها و همچنين با ارايه سوختهاي جايگزين كاهش يابد.
در زمان بحران انرژي در دهه 70، بحث سوختهاي جايگزين از ديدگاه حاشيه امنيت انرژي، مطرح گرديده است. بعد از اين مرحله، بحث كاهش آلودگي و گازهاي گل خانه اي پيش آمد. در آينده، تكنولوژي جديد خودروها مانند خودروهاي پيل سوختي، سوختهاي جديدي را به بازار ارايه خواهند نمود و به اين ترتيب با استفاده از موتورهاي پيشرفته و تكنولوژي پرداخت گازهاي خروجي، آلودگيها به خوبي كنترل خواهند شد. ولي همچنان در بحث حاشيه امنيت انرژي، گازهاي گل خانه اي باقي خواهند ماند.
تعداد خودروهاي موجود در جهان روز به روز در حال افزايش است. اين به معني نياز به حمل و نقل بيشتر سوخت و همچنين به خصوص در بازارهاي در حال توسعه، به معني ازدياد آلاينده هاي خروجي از اين خودروها مي باشد. افزايش ميزان آلاينده دي اكسيد كربن يك مشكل جهاني مي باشد.
عمده استراتژيها و سياستهاي اين امور به شرح ذيل مي باشد: |
** | كاهش مصرف سوخت در خودروها |
** | ارتقاء كيفيت و كاركرد ناوگان حمل و نقل كشور |
** | توسعه خودروهاي سبك ديزل، هيبريد و ... در كشور |
** | شناسايي عوامل تاثير گذار در مصرف سوخت خودروهاي سبك |
** | كاهش شدت انرژي خودروهاي سبك با ارتقا كارايي موتور خودرو |
** | مطالعه طرحها و ابداعات موثر در كاهش مصرف سوخت |