نخستین زباله‌سوز جهان با توانایی جذب دی‌اکسیدکربن در نروژ مراحل آزمایشی خود را طی می‌کند.
به گزارش رویترز، فرآیند جذب دی‌اکسی‌کربن در مرکز زباله‌سوز «کلمتسرود» که زباله‌های خانگی و صنعتی می‌سوزاند، گامی فراتر از اقدامات پیشین برای جذب و از بین بردن گازهای گلخانه‌ای در نیروگاه‌های زغال‌سنگی یا کارخانه‌هایی است که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند.
تاکنون، فناوری‌های جذب و نگهداری کربن به دلیل هزینه‌های زیاد با مشکل مواجه شده‌اند. دسامبر گذشته نمایندگان تقریباً ۲۰۰ کشور در پاریس در مورد مبارزه با تغییرات آب و هوایی با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توافق کردند.
جانی استون مدیر فنی مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود می‌گوید از گرمای تولیدی در این نیروگاه برای گرم کردن خانه‌های شهر مورد استفاده می‌شود.
در این تاسیسات زباله‌هایی سوزانده می‌شوند که قابلیت بازیافت ندارند چراکه قابل تفکیک نیستند.
مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود بیش از ۳۰۰ هزار تن دی‌اکسیدکربن در سال تولید می‌کند، که معادل ۰٫۶ درصد گازهای گلخانه‌ای تولید شده به وسیله انسان‌ها در نروژ است. این مرکز همچنین زباله‌های وارداتی از بریتانیا را نیز می‌سوزاند.
دی‌اکسیدکربن عامل اصلی بالا رفتن دمای جهانی، اغلب خشکسالی‌ها، سیلاب‌ها و بالا آمدن سطح آب دریاهاست.
این تاسیسات تا پایان ماه آوریل دی‌اکسیدکربن با نرخ دو هزار تن در سال جذب خواهد کرد.
اسپن یورگنسن یکی از مدیران این مرکز، می‌گوید به طور متوسط، دو تا دو و نیم تن دی اکسیدکربن در روز جذب خواهد شد.
انتظار می‌رود بیش از ۹۰ درصد دی‌اکسید کربن تولید شده در این نیروگاه جذب شود. تاکنون حدود ۸۰ تن دی اکسید کربن جذب شده است.
دست‌اندرکاران این پروژه می‌گویند اگر این مرکز آزمایشی موفق عمل کند، یک مرکز کامل و مجهز تا سال ۲۰۲۰ ساخته خواهد شد. در آن زمان، دی‌اکسیدکربن جذب‌شده را می‌توان به دریای شمال منتقل کرد تا برای همیشه در ساختارهای زمین‌شناسی زیر بستر دریا ذخیره شده یا به درون میدان‌های نفتی و گازی تزریق شود تا فشار درون میادین و تولید آنها را افزایش دهد.
استون می‌گوید هر سال ۳۰۰ هزار تن زباله به اینجا می‌آید و می‌توان ۳۰۰ هزار تن دی‌اکسیدکربن از این مقدار زباله جذب کرد. بنابراین، تقریباً یک تن دی‌اکسیدکربن به ازای یک تن زباله می‌توان جذب کرد.
حدود ۶۰ درصد زباله‌هایی که در مرکز کلمتسرود سوزانده می‌شود منشأ بیولوژیک دارند و شامل آشغال چوب و غذا می‌شود. این بدین معنی است که جذب آلاینده‌ها گامی است در راستای جداسازی کربن در یک چرخه طبیعی که اصطلاحاً انتشار منفی نامید می‌شود.
اگر این آزمایش موفقیت‌آمیز باشد، امید می‌رود این فناوری در مراکز تولید برق از زباله در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گیرد.
