اسدالله غلامپور:در واقع نیاز اروپا به هیدروژن پاک، تا سال 2030 با تولید با 4.6 مگاتون هیدروژن در بندر روتردام، بر طرف می شود.بندر روتردام، با همکاری مجموعه‌ای از شرکت‌های فعال در داخل و خارج از کشور در نظر دارد تا سال 2030 سالانه حداقل 4.6 میلیون تن هیدروژن به اروپا عرضه کنند. این به اهداف اروپایی که شامل ۱-محدود کردن تغییرات آب و هوایی ۲- افزایش استقلال انرژی و ۳- ایجاد ثروت پایدار است،کمک می‌کند.

این هیدروژن می تواند برای تضمین پایداری جامعه، به ویژه به عنوان سوخت و ماده اولیه برای حمل و نقل و صنعت مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان یک قاعده کلی، یک میلیون تن هیدروژن، مقدار انتشار کربن را به میزان 10 میلیون تن کاهش می دهد.
چندین شرکت در حال کار بر روی پروژه‌های بتنی با هدف راه‌اندازی تولید هیدروژن الکترولیتی در مقیاس بزرگ با انرژی باد دریای شمال بین سال‌های 2024 تا 2026 هستند. همه این پروژه‌ها و طرح‌ها با هم برای 2.5 گیگاوات الکترولیز تا سال 2030 دست بکار شده اند.

هیدروژن سبز پروژه تولید هیدروژن کم کربن از گاز پالایشگاه نیز در حال انجام است. این بدان معناست که در مجموع 0.6 میلیون تن هیدروژن می تواند تا سال 2030 در داخل اروپا تولید شود. استفاده از هیدروژن پایدار به طور قابل توجهی به اهداف اروپا برای کاهش تغییرات آب و هوا و افزایش استقلال انرژی اروپا کمک می کند.

البته همچنان واردات انرژی ضروری خواهد بود. اروپا ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر کافی برای دستیابی به اهداف 2030 و 2050 را ندارد. هرچه اروپا زودتر نسبت به واردات انرژی سبز و کم کربن جایگزین واردات نفت، گاز و زغال سنگ، اقدام نماید ، زودتر به اهداف خود در استقلال آب و هوا و انرژی دست خواهد یافت. هیدروژن سبز را می توان در هر جایی که منبع فراوانی از خورشید، باد و فضا وجود دارد تولید کرد. از جنوب اروپا و شمال آفریقا گرفته تا استرالیا و آمریکای لاتین. تنوع عرضه، موجب امنیت عرضه آن است. اولین پروژه های وارداتی اروپا (هیدروژن و مشتقات آن) در سال 2030 حداقل به 4 میلیون تن می رسد. زیر ساخت تامین حجم زیادی از هیدروژن برای مصرف کنندگان نهایی در شمال غربی اروپا از بنادری مانند روتردام به یک زیرساخت خط لوله که مقرون به صرفه، ایمن و قابل اطمینان باشد، نیاز دارد. این به عنوان یک زیرساخت در داخل خوشه‌های صنعتی ساحلی و بین بنادر و خوشه‌های صنعتی داخلی آغاز می‌شود و این امکان را می‌دهد که هیدروژن را از روتردام به مجتمع های فولاد، مواد شیمیایی، سیمان و صنایع و همچنین به ایستگاه‌های بنزین برای سوخت کامیون‌ها و لنج‌ها منتقل کرد. دو شرط حیاتی برای دستیابی به این مهم، عبارتند از: 1) گواهی هیدروژن سبز، برای اطمینان از شناسایی هیدروژن وارداتی به عنوان بخشی از ارزش افزوده از محلول، و 2) بستن شکاف مالی بین استفاده از هیدروژن تجدیدپذیر و کم کربن و مشتقات آن در مقایسه با جایگزین های فعلی خود برای انتشار CO2.

بعبارت دیگر از دیدگاه GES که این پیشنهاد را تایید می کند، دو پیش شرط برای شروع اقتصاد هیدروژنی ضروری است. اولین مورد گواهی هیدروژن سبز است: هیدروژن وارداتی از خارج از اروپا باید در اینجا به عنوان هیدروژن سبز، گواهی شود. پیش‌شرط دوم، کاهش شکاف مالی بین استفاده از هیدروژن تجدیدپذیر و کم کربن و مشتقات آن در مقایسه با جایگزین‌های فعلی منتشرکننده CO2 است.

این به این دلیل است که تا زمانی که انرژی تولید شده از سوخت های فسیلی ارزان تر از انرژی تولید شده پایدار باشد، اروپا انرژی مورد نیاز برای دستیابی به اهداف خود را دریافت نخواهد کرد. هیدروژن جایگزینی مناسب برای نفت و گاز طبیعی به عنوان انرژی و به عنوان ماده خام است. بسیاری از شرکت ها در حال کار بر روی پروژه هایی برای تولید هیدروژن در شمال غربی اروپا با نیروی سبز یا انجام این کار در مکان هایی با آفتاب، باد و فضا هستند. کشورهای سراسر جهان برای این جریان های جدید انرژی آماده می شوند. به عنوان مثال، هیدروژن ساخته شده در آمریکای لاتین یا استرالیا، می تواند به طور موثر و در مقیاس بزرگ به روتردام حمل شده ، پردازش شود و سپس به مناطق داخلی منتقل گردد.