اما اکنون، یک رویکرد جدید در طراحی سلولهای پروسکایت، کارایی این مواد را مطابق با سلول سیلیکونی معمولی یا بیشتر از آن کرده است که رقم آن به طور کلی از 20 تا 22 درصد متغیر است و زمینه را برای پیشرفت های بیشتر فراهم می کند.

محققان با افزودن یک لایه رسانای خاص از دی اکسید قلع به ماده پروسکایت که مسیر بهتری را برای حامل های بار در سلول فراهم می کند و با اصلاح فرمول پروسکایت، کارایی کلی آن را به عنوان سلول خورشیدی به 25.2 درصد افزایش می دهند، که کارایی بسیاری از صفحات خورشیدی موجود را تحت الشعاع قرار می دهد.

پروسکیت ها دسته گسترده ای از مواد هستند که نوع خاصی از آرایش مولکولی یا شبکه ای دارند که شبیه ماده معدنی پروسکایت است.

تعداد زیادی ترکیب شیمیایی احتمالی وجود دارد که می تواند پروسکایت ایجاد کند. این مواد مورد توجه جهانیان قرار گرفته است زیرا حداقل روی کاغذ، می توان آنها را بسیار ارزان تر از سیلیکون یا آرسنید گالیم، یکی دیگر از گزینه های اصلی جایگزینی سیلیکون، تولید کرد.

این تا حدی به دلیل فرآیندهای بسیار ساده فرآوری و تولید است، که برای سیلیکون یا گالیم آرسنید نیاز به حرارت پایدار بیش از 1000 درجه سانتیگراد وجود دارد، در مقابل، پروسکایت ها می توانند در محلول و یا با رسوب بخار در کمتر از 200 درجه سانتیگراد فرآوری شوند.

مزیت مهم دیگر پروسکایت نسبت به سیلیکون یا بسیاری دیگر از گزینه های جایگزین این است که لایه های بسیار نازکی ایجاد می کنند. سلول های پروسکایت در یک اندازه مشخص، دارای وزن سبکتری نسبت به سیلیکون هستند.