مدیر گروه انرژی مرکز پژوهشهای مجلس با بیان اینکه در حال حاضر با ناترازی در مصرف انرژی مواجه هستیم، تاکید کرد: با توجه به اینکه تا سه سال آینده میدان پارس جنوبی با افت تولید مواجه میشود و همچنین کشور هماکنون واردکننده بنزین و گازوئیل است؛ از این رو مصرف بهینه نه یک انتخاب که یک الزام برای کشور است و باید در زمره اولویتهای برنامه هفتم توسعه قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، حبیب الله ظفریان در رویداد به همرسانی شرکتهای دانشبنیان و استارتآپهای حوزه انرژی با بیان اینکه برای تولید یک واحد مشخص از GDP در کشور تقریبا ۲ برابر دنیا و ۳ برابر کشورهای توسعه یافته انرژی مصرف میشود، افزود: این در حالی است که پتانسیل رسیدن به متوسط جهانی در زمینه بهینهسازی مصرف انرژی، ۵۰ درصد است یعنی ما میتوانیم برای رسیدن به مصرف بهینه، ۵۰ درصد انرژی کمتری مصرف کنیم.
ظفریان اضافه کرد: ولی به نظر من امکان ۲۵ درصد بهینهسازی مصرف انرژی در کشور وجود دارد و این میزان یعنی حدود ۱.۵ میلیون بشکه در روز بهینهسازی مصرف انرژی میشود.
وی با بیان اینکه بر این اساس فرصتهای جدی در بهینه سازی مصرف انرژی در کشور وجود دارد، گفت: این حوزه نیز دستخوش تهدیداتی است؛ چرا که در حال حاضر کشور در نقطهای قرار دارد که با ناترازیهای جدی در مصرف حاملهای انرژی در حوزههای مختلف مواجهیم، به گونهای که در بخش گاز متوسط مصرف روزانه حدود ۷۰۰ میلیون متر مکعب است و در سال ۲۴۰ میلیارد متر مکعب گاز مصرف میشود.
ظفریان اضافه کرد: در آینده نزدیک یعنی ۲ تا ۳ سال با افت تولید در پارس جنوبی و عدم توسعه میادین دیگر، افزایش نرخ سالانه مصرف در حدود ۴ درصد در بخش خانگی و سایر بخشها، ما ناترازی جدی در بخش گاز خواهیم داشت.
مدیر گروه انرژی مرکز پژوهشهای مجلس با بیان اینکه ما تبدیل به واردکننده بنزین و گازوئیل شدهایم، ادامه داد: از این رو ناچاریم بهینهسازی را در دستور کار کشور قرار دهیم، چون توان پاسخ به افزایش مصرف از جنس افزایش تولید را نداریم و به نظر من به نقطهای رسیدهایم که بهینهسازی دیگر یک انتخاب و یک کار فانتزی و برگزاری همایش نیست، بلکه یک الزام جدی برای کشور قلمداد میشود؛ در غیر این صورت کشور با مشکلات ناترازی انرژی و مسائل امنیتی مواجه خواهد شد.
ظفریان تاکید کرد: از این رو بهینهسازی هم از جنبه فرصت محور و هم از جنبه تهدید محور برای ما یک الزام است و به طور خاص باید در برنامه هفتم توسعه به عنوان اولویتهای جدی در نظر گرفته شود.