شرایط بازار نفت و کاهش قیمت ها پس از نشست 172 اوپک را می توان به موج مرده شبیه دانست. موجی با دامنه کوتاه که علت به وجود آمدنش در محل وجود ندارد و برای یافتن منشا آن باید افقی دورتر را جستجو کرد.
به گزارش شانا، پنجشنبه گذشته یعنی 4 خردادماه، یکصد و هفتاد و دومین نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در وین برگزار شد نشستی که نتیجه آن، روشن تر از نشست‌های قبلی بود و 13 عضو این سازمان در تفاهم کامل رای به تمدید توافق ماه نوامبر این کشور یعنی کاهش یک میلیون و 200 هزار بشکه ای تولید نفت برای 9 ما آینده یعنی تا مارس 2018 دادند.
قیمت نفت بعد از نشست 172 اوپک بلافاصله روند کاهشی در پیش گرفت، کاهشی که تعجب کارشناسان را در پی داشت. عوامل کاهش قیمت نفت پس از نشست 172 را اما نباید صرفا در این نشست جستجو کرد. اگرچه پیش بینی از تمدید توافق نیز یکی از دلایل کاهش قیمت نفت بوده است، اما تنها یکی از دلایل آن.
علاوه بر این بر اساس مطالعات انجام شده زمانی که اوپک سقف قبلی را تمدید می کند برای مدتی قیمت‌ها به آرامی کاهش می یابد که به پشتوانه این مطالعات، بورس بازان خالص وضع خرید خود را کاهش دادند.
همچنین نباید از کنار عواملی مانند وجود مازاد عرضه، حجم بالای ذخیره سازیها، ادامه رشد تولید در آمریکا، عدم پایبندی کامل غیر اوپکی ها به خصوص قزاقستان، مکزیک و یا حتی روسیه، احتمال افزایش در تولید نیجریه و لیبی، مازاد عرضه به بازار آمریکا از سوی عراق و عربستان و .. که باعث تضعیف قیمت می شوند، نیز گذشت.
آزادسازی ذخایر استراتژیک آمریکا که از سوی ترامپ مطرح شد را نیز می توان یکی دیگر از دلایل تضعیف قیمت نفت پس از نشست اوپک عنوان کرد. آزادسازی حدود 345 میلیون بشکه ذخایر استراتژیک آمریکا قرار است درصورت تصویب کنگره از اکتبر 2018 به مدت 10 سال اجرایی شود؛ یعنی روزانه 95 هزار بشکه در روز از اکتبر 2018 تا سال 2028. هم اکنون ذخایر استراتژیک آمریکا حدود 690 میلیون بشکه است.
بنابراین این تحلیل که آزادسازی ذخایر استراتژیک آمریکا مهمترین دلیل کاهش قیمت نفت است نمی تواند تحلیل درستی باشد و همانگونه که توضیح داده شد عوامل متعددی سبب کاهش قیمت نفت شده است.
شانا در گزارشی که در روز نشست اوپک با عنوان «تمدید توافق اوپک؛ 6 ماهه یا 9 ماهه» منتشر کرد ضمن بررسی دلایل کاهش قیمت نفت پیش از نشست اوپک آورده بود که قیمت نفت در تابستان امسال می تواند به بالای 55 دلار برود اگر، عرضه به بازار آمریکا کاهش یابد، عرضه متناسب با فاصله قیمتی باشد و همچنین اعضای اوپک و غیراوپک به تعهد خود مبنی بر کاهش حدود یک میلیون و 800 هزار بشکه ای نفت پایبند باشند.
همچنین در آن گزارش از نفت شیل بعنوان رقیب میان مدت اوپک و یک واقعیت نام برده شده و این که با افزایش قیمت نفت پس از توافق 30 نوامبر اوپک، بار دیگر برداشت نفت خام از ذخایر شیل اویل روند افزایشی به خود گرفت و تعداد دکل‌های حفاری فعال آمریکا که از یک سال پیش کم شده بود در 6 ماهه گذشته بیش از 700 دستگاه آنها به بازار برگشته است و احتمال میرود در سال‌جاری میلادی تولید شیل افزایش یابد و بخشی از تولید از دست رفته خود را پس گیرند.
به نظر می رسد تصمیم اوپک در نشست اخیر بهترین تصمیمی بود که اعضا می توانستند با توجه به شرایط بازار و خطر شیل بگیرند، بدون شک قیمت نفت با این تصمیم اوپک در محدوده 50 تا 55 دلار در هر بشکه حفظ خواهد شد و هر چه به پایان سال نزدیک شویم به دلیل افزایش تقاضا برای نفت، قیمت‌ها تقویت بیشتری خواهد شد. اما اگر اوپک در نشست اخیر برای افزایش قیمت نفت بار دیگر اقدام به کاهش تولید می کرد، اگرچه سبب می شد قیمت‌ها به محدوده 55 تا 60 دلار در بشکه برسد اما رشد شیل را تشدید می کرد و به تدریج اثر تصمیم اوپک را نیز خنثی می کرد.
