فرانک باقری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: وجود پیوند قوی میان برنامه‌ریزی شهری، شهرسازی و معماری و ایجاد چارچوب توسعه پایدار در تمام وجوه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اهمیت زیادی دارد.

وی افزود: شهر پایدار شهری است که بتواند به نیازهای اساسی جامعه بشری، نیازهای روحی، روانی و عاطفی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و نیاز به برخورداری از شبکه‌های وسیع ارتباطی به منظور کنش‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست‌محیطی پاسخ دهد.

این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: توسعه شهری طی چند دهه اخیر از جنبه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و فرهنگی زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده است. بهره‌گیری از انرژی‌های نو موجب صرفه‌جویی در مصرف انرژی، مصالح و بهینه‌سازی آن، حفاظت از منابع طبیعی و ساختمانی، افزایش آسایش و رضایت مصرف‌کننده از بنا، تخریب نشدن محیط زیست با استفاده از انرژی‌های نو در بخش‌های مختلف، خلق محیط‌ها و فضاهای امن و سالم همراه با آسایش فیزیکی و روانی می‌شود و بهره‌وری شهرها، آسایش و رفاه ساکنان را تداوم می‌بخشد.

باقری تصریح کرد: با توجه به روند رو به رشد فناوری و مطرح شدن مبحث انرژی‌های پایدار، کاهش مستمر ذخیره انرژی‌های تجدیدناپذیر و وجود منابع مناسب انرژی‌های پایدار در کشور، معماران می‌توانند با طراحی مناسب و هماهنگ با اقلیم و استفاده از الگوهای معماری بومی ایران از انرژی‌های پایدار در طراحی شهری بهره بگیرند و فضایی مناسب و متناسب با محیط زیست به وجود بیاورند که کمترین تأثیر منفی را بر محیط شهری دارد و اتلاف منابع در شهر را به حداقل می‌رساند.

وی گفت: تقریباً نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و معماری شهری، حوزه حیاتی و اساسی برای شهرسازی است؛ لذا طراحی ساختمان‌های بلندمرتبه در بسترهای متناسب فضایی که در عین مدرن بودن با محیط زیست شهر سازگاری دارد، نشان از نقش برجسته معماران در طراحی عناصر و بناهای شهری دارد و ارتباط دوسویه شهرسازی و معماری را آشکار می‌کند.