تهیه کننده: بهاره فرهمندپور
مقدمه:
صنعت غذای ایران یکی از قدیمی‌ترین صنایع ایران است که به‌طور تاریخی عمدتا توسط بخش‌خصوصی اداره می‌شود و به همین علت نسبت به صنایع دیگر عمدتا دولتی کشور از درجه رقابت‌پذیری بالاتری برخوردار است. در صنایع تولید مواد غذایی و آشامیدنی کشور، فرایندهای تولید روغن نباتی و قند و شکر جزو فرایندهای انرژی بر محسوب می گردند . در سال 1397 مصرف انرژی جامعه سرشماری شده از گروه صنایع تولید مواد غذایی، آشامیدنی و تنباکو بیش از 18 میلیون بشکه معادل نفت خام و ارزش افزوده حاصله 8.54 میلیارد دلار بود و بر این اساس شدت انرژی حدود 12.82 مگاژول بر دلار برآورد می گردد که حدود 3 تا 4 برابر کشورهای پیشرفته ای نظیر آلمان ، کره جنوبی و ژاپن است این میزان اختلاف نشاندهنده فقدان اطلاعات مناسب از جامعه آماری مربوطه، ناکارآمدی انرژی، ارزش افزوده پایین، مشکلات مربوط به صادرات ، رکود داخلی، عدم استفاده از حداکثر ظرفیت تولید و قیمتهای دستوری محصولات می باشد. در این مقاله نخست ارزش افزوده، مصرف و شدت انرژی در صنایع تولید مواد غذایی، آشامیدنی و تنباکو کشور بررسی و با مقادیر متناظر آن در کشورهای مطرح تولید کننده مقایسه می گردد. سپس معیارهای مصرف ویژه انرژی استاندارد در صنایع غذایی مرور می گردد و در ادامه جایگاه ایران، چالشها و راهکارهای افزایش بهره وری بحث و بررسی خواهد شد.
برای مشاهده متن کامل مقاله در این قسمت کلیک کنید.